اڄ مان پڇان ٿو ته جيڪڏهن پنجاب ۽ ڪوئيٽا ۾ بسنت ملهائي سگهجي ٿو ۽ لغڙ اڏائي سگهجن ٿا، جيتوڻيڪ بسنت جو ڪو به واسطو مذهب يا عقيدي سان ڪونهي ته سنڌ ۾ بلڪل ساڳي آزادي سان هولي ملهائڻ تي ڇو ڪنهن کي اعتراض هجي، هولي به بلڪل ڪلچرل ۽ ثقافتي شيءِ آهي، جيئن بسنت آهي. جن جي مغز ۾ فتور يا نقص هوندو آهي، سي هر هڪ ڳالھ يا تقريبن ۾ ڪو سبب ڳولهي يا گهڙي وٺندا آهن، بسنت ملهائڻ لاءِ به هنن وٽ پنج سئو سبب، هيلا ۽ بهانا آهي. هولي ملهائڻ لاءِ به مون وٽ هڪڙو لوھ جهڙو سالڊ سبب آهي ۽ اهو سبب اهو آهي ته هي هندستان جي ثقافت جو حصو آهي.چوڻ لاءِ چئبو آهي ته هندستان جو ڪو به مذهب ڪونهي، چوڻ لاءِ چئبو آهي ته هندستان سيڪيولر ملڪ آهي، جنهن جو مطلب آهي ته جنهن کي جيڪو وڻي سو مذهب اختار ڪري يا نه ڪري ۽ جنهن کي جيڪا وڻي سا سڀيتا، ڪلچر، ثقافت قبول ڪري. بنيادي حقيقت اها آهي. هولي جيڪا سڀئي ملهائي سگهن ٿا. لغڙ اڏائڻ سان جي روزو نه ٿو ٽٽي ته رنگ لڳائڻ سان به نه ٽٽندو، لغڙ اڏائڻ ۽ هڪ ٻئي جا لغڙ ڪاٽا ڪرڻ جيڪڏهن جائز آهي ته رنگ پاڻ کي لڳائڻ ۽ ٻين کي لڳائڻ به جائز آهي.
هوليءِ جو ڏينهن سڄي دنيا ۾ ملهائجڻ لڳو آهي، يورپ ۽ آمريڪا ۾ باقائدي عاليشان طريقي سان تقريبون ۽ فنڪشن ٿيندا آهن. ڏياري جي تهوار تي ڏيا ڇو نه ٻاريون ۽ ڦٽاڪا ڇو نه هلايون، ٻين صوبن کي ڇڏيو، پر سنڌ ۾ ڇو مسلمانن ۽ هندن کي هڪٻئي کان ڌار ڪري اسان کي اڃايل ڇڏيو ويو؟ اهي هئا ڪير، جن اسان جي ثقافت جي ٻانھ مروڙي ڇڏي؟ حلال ۽ حرام اسان جا مذهبي لفظ آهن، پر ڪهڙي ڪتاب ۾ ڪهڙي هنڌ لکيل آهي ته هندو جي هٿ جي پڪل شيءِ نه کائو؟ ڳالھ دراصل هيءَ آهي ته مان تتل ويٺو آهيان منهنجي اندر ۾ انهن ۽ اهڙي قسم جي ناانصافين تي ٻاھ آهي ـ
ڪاوش اخبار/هولي ملهائڻ/حليم بروهي
